قلــم امشب زمــان تعــظیـم اسـت            سجده آور که وقت تکریم است

غسل روحم به چشمه سار رجب            غسل روحت به آب تسنیم است

از چه ساکت نشسته ای برخــیـز            بهتریـن روز بیـن تــقـویم است

ســـــاعـــت شـــادی دل مــا بــا            شـادی اهل بیـت تنـظیــــم است

آمـــــد آئــیـــنـــه ی رسـول اللـه            ای قــلــم بـاز وقـت تقـسیم است

نیمی از سیــب عشـق، پیغـمبــر            علی اکــبـر هم آن یکی نیم است

جمع پیــغــمبر و امــام عــلــــی

از خــدا آمــدت سـلام، عــلــــی

تویــــی پیــغــمـبر امـام حسـین!            حضــرت حــیــدر امـام حسیـن!

اولیــن بـار بر لـب تــــو رسیـد            بــوســـه ی نــوبـر امـام حسیـن

دست های تو بعــــد از این دارد            حـکــم بــــال و پر امـام حسیـن

ننــشستی به جــز به رســم ادب            لحظه ای محــضــر امام حسیـن

قــســم راست به جـوانــی مــان            بــه عـلــی اکـبــــر امــام حسیـن

ما گــدایــیــم و شــاهــزاده تویی

آن که ما را نجــــات داده تــویی

مثـل زهـــــرا عبـادتــت بـــــوده            مثــل حــیـــدر شجــاعــتت بوده

به حــســن رفته ای زمـان کــرم            مـثـل بــابــا ســخـاوتـت بــــوده

شب میــلاد، عموی ســرو قدت            مــحــو در قــدّ و قـــامـتت بوده

«اَوَلسنا عَــلَی الحَقَت» بی شک            ســنـدی بـر بـصیـرتــت بــــوده

بیش از این باید احتــرام شــوی

شأنت این بود که و امـام شــوی

نــام تـو کـوه را تــکـان بــدهـــد            روشـنایـــی به آســمــــان بــدهد

خط و مشی تو ای جــوان حسین            راه را یـاد هــر جــــوان بــدهـد

صبــح روز دهــم به مـأذنـه هـا            بــا صـدایــت خــدا اذان بــدهــد

پـــــدرت نـه امـام تـــو بـایـــــد            بــا فـــراق تــو امـتــحـان بـدهد

داغت آن گونه بود که می رفت            پـدر تو ســه بـار جـان بــدهـــد

مــوقــع رفــتنت، کــنــار تــنـت

وقــت تــشــیــیــع کــردن بدنت